Het verbijsterende, wereld veranderende en wereld reddende interview van de veelgeprezen Britse acteur en programmamaker Craig Conway met de Australische bioloog Jeremy Griffith over zijn boek VRIJHEID: het einde van de menselijke conditie—wat het volstrekt verlossende, opbeurende en helende begrijpen van het kernmysterie en—probleem aangaande menselijk gedrag van onze zogeheten ‘goed en kwaad’-getroffen menselijke conditie—zodoende alle conflict en lijden in het menselijke leven bij de bron beëindigend, en de nu dringend benodigde kaart voor de complete rehabilitatie en transformatie van ons leven en van de wereld leverend! In feite heeft een voormalig president van de Canadian Psychiatric Association, Professor Harry Prosen, het beschreven als ‘het meest belangrijke interview aller tijden’!

Dit interview is het ultieme hulpmiddel voor snel begrijpen—en voor het delen—van het werk van Jeremy Griffith.

(Bezoek HumanCondition.com om het thuis van deze video en al het ondersteunende materiaal ervan te zien.)

 

 

De transcriptie van HET interview volgt hierna:

 

Inhoud

Achtergrond

 

Deel 1.   De psychose-aanpakkende-en-oplossende, echte biologische verklaring van de menselijke conditie

 

Deel 2.   Aangezien deze instinct vs. intellect verklaring nogal voor de hand ligt, waarom is ons dit dan niet op school onderwezen?

 

Deel 3.   Hoe verwierven wij mensen ons instinctieve coöperatieve en liefdevolle morele geweten?

 

Deel 4.   Hoe vindt de psychologische rehabilitatie van het menselijk ras, wat de komst van begrijpen van de menselijke conditie mogelijk maakt, eigenlijk plaats?

 

Achtergrond

 

 

Over Jeremy Griffith (rechts afgebeeld)

Jeremy is een Australische bioloog die zijn leven gewijd heeft aan het brengen van volledig verantwoord, biologisch begrijpen naar het dilemma van de menselijke conditie; wat de onderliggende kwestie in al het menselijke leven is van de buitengewone capaciteit van onze soort voor wat ‘goed’ en ‘kwaad’ is genoemd.

Jeremy heeft zes boeken gepubliceerd over de menselijke conditie, met inbegrip van de Australaziatische bestseller A Species In Denial (2003), en zijn definitieve verhandeling, FREEDOM: The End Of The Human Condition (2016).

Zijn werk heeft de steun aangetrokken van vooraanstaande wetenschappers als de voormalige President van de Canadian Psychiatric Association Professor Harry Prosen, Australië’s Templeton Prize winnaar bioloog Professor Charles Birch, de Voormalige President van de Primate Society van Groot Brittannië Dr David Chivers, Nobelprijs winnaar natuurkundige Stephen Hawking, evenals andere zich onderscheidende denkers zoals Sir Laurens van der Post—zie www.humancondition.com/#commendations.

Jeremy is de stichter en beschermheer van de World Transformation Movement (WTM)—zie www.humancondition.com.

 

 

Over VRIJHEID: het einde van de menselijke conditie

Jeremy’s boek VRIJHEID, waar dit interview over gaat, presenteert de verzoenende en psychologisch helende biologische uitleg van onze ‘goed en kwaad’ getroffen menselijke conditie. Door dat te doen, ontrafelt dit het kernmysterie achter menselijk gedrag, aldus lijden en conflict bij de bron ten einde brengend—en de nu urgent benodigde kaart voor de complete transformatie van ons leven en de wereld leverend.

VRIJHEID werd gepresenteerd bij de Royal Geographical Society in Londen in 2016, met de thematoespraak door Sir Bob Geldof. Het is gratis beschikbaar op www.humancondition.com, of je kunt er een exemplaar van aanschaffen als boek bij boekwinkels, met inbegrip van Amazon.

 

Over Craig Conway

Craig is een internationaal geprezen Britse acteur, schrijver, producent en regisseur die drie decennia in het theater, TV en films heeft gewerkt. Op toneel heeft Craig projecten voor toneelgezelschappen gecreëerd, met inbegrip van The National Theatre, The Royal Shakespeare Company, The Northern Stage Ensemble (Stichtend lid) en de Contact Theatre Manchester. Op het scherm heeft hij gespeeld in films zoals Final Score met Pierce Brosnan, The Current War met Benedict Cumberbatch en The Courier met Gary Oldman. Op zijn lijst voor TV staan onder andere Vera, Wire In the Blood, George Gently, Our Friends In The North. Craig is lid van het Writers’ Guild van Groot Brittanië.

Recentelijk heeft Craig heen interesse in radio ontwikkelt en presenteert nu zijn eigen radioprogramma in Noord-Oost Engeland.

Craig kwam begin 2019 voor het eerst in aanraking met Jeremy’s verklaring van de menselijke conditie en raakte er zo van onder de indruk dat hij een WTM Centrum in Londen begon om deze te propageren; zie www.WTMNorthEastEngland.com.

 

 

 

Deel 1

 

De psychose-aanpakkende-en-oplossende,
echte biologische verklaring van de

menselijke conditie

 

Craig Conway: Hallo luisteraars. Mijn naam is Craig Conway. Nou, terwijl ik van beroep acteur ben geweest ben ik zeer recent aan het maken van radio geïntroduceerd, waar ik met mensen van over de hele wereld praat. Welnu, vandaag heb ik een zeer, zeer speciale gast aan de lijn uit Australië.

De chaos en het trauma van deze viruspandemie heeft de nu dringende noodzaak in de wereld aan een meer diepgaande, blijvende oplossing voor alle chaos en lijden in het menselijke leven alleen maar versterkt. En deze meer diepgaande blijvende oplossing is daadwerkelijk wat deze bioloog, die ik op het punt sta te interviewen, ons gaat leveren. En hij gaat het doen door de onderliggende oorzaak van alle lijden, wat onze ‘goed en kwaad’ getroffen zogeheten menselijke conditie is, op te lossen.

Dus het maakt niet uit waar je mee bezig bent, je moet ermee ophouden en naar dit interview luisteren. Bovendien kan het mij niet schelen wat je voor de rest van je leven doet, je moet hiernaar luisteren!

Het interview zal in vier delen van elk ongeveer 15 minuten zijn, wat niet veel is wanneer je in beschouwing neemt dat we de hele menselijke conditie gaan uitleggen!

Dus het is een zeer groot voorrecht om de Australische bioloog Jeremy Griffith te introduceren, de auteur van een boek met de titel VRIJHEID: het einde van de menselijke conditie, en dit is mijn exemplaar, wat ik nu al een hele poos bij me heb gehad en ik breng het overal met me mee naartoe, en er zijn nu miljoenen mensen over de hele wereld die studeren, lezen en onderzoeken middels dit boek dat Jeremy ons gebracht heeft. [Craig kwam begin 2019 in aanraking met Jeremy’s verklaring van de menselijke conditie en raakte er zo van onder de indruk dat hij een WTM Centrum in Londen begon om deze te propageren; zie www.WTMNorthEastEngland.com.]

Dus ik ben hier om iedereen te vertellen dat dit boek niet alleen mij volledig omver heeft geblazen, het heeft ook indruk gemaakt op Professor Harry Prosen, die een voormalige president van de Canadian Psychiatric Association is – dus hij is een van de vooraanstaande psychiaters in de wereld – en hij zei: ‘Ik twijfel er niet aan dat Jeremy Griffith’s biologische verklaring van de menselijke conditie de heilige graal van inzicht is die wij gezocht hebben voor de rehabilitatie van het menselijke ras. Dit is het boek waar we op gewacht hebben, het is het boek dat de wereld redt.’ Einde citaat.

Nou, ik denk dat iedereen die luistert zal beamen dat ‘de psychologische rehabilitatie van het menselijk ras’ exact is wat de wereld nodig heeft! Dus gesp je vast in je stoel, dit gaat het meest interessante—en opwindende—gesprek worden dat je ooit hebt gehoord.

Dus Jeremy, dank je wel dat je met ons praat. Zeg ons, hoe brengt jouw werk ‘de psychologische rehabilitatie van het menselijk ras’ teweeg en brengt alle lijden en strijd ten einde, en, zoals Professor Prosen zei, ‘redt de wereld’?

 

Jeremy Griffith: Enorm bedankt om mij in je programma te hebben, Craig. Begrijpen van onze psychologisch getroebleerde menselijke conditie vinden is eigenlijk iets geweest waaraan de inspanningen van elke mens die ooit geleefd heeft, gewijd zijn geweest om te bereiken en hebben bijgedragen om te vinden. Zoals Professor Prosen zei, is het vinden van begrijpen van de menselijke conditie ‘de heilige graal’ geweest van de hele menselijke reis van bewust denken en onderzoek.

Wij mensen hebben absoluut geleefd in hoop, geloof en vertrouwen dat op een dag, ergens, op een plek, alle inspanningen van iedereen—maar van wetenschappers in het bijzonder—ten slotte tot de volstrekt verlossende, verheffende en helende begrijpen van ons mensen zouden leiden. Ik weet dat dit belachelijk lijkt om te beweren dat dit doel der doelen ten slotte is bereikt, en voor altijd is geheeld, maar het is gebeurd. Bovendien is de menselijke conditie zo’n moeilijk onderwerp voor ons mensen om de confrontatie mee aan te gaan en mee om te gaan dat ik er niet zo openlijk en vrijelijk over kon praten als die niet opgelost was.

 

Craig: Goed dan Jeremy, los de menselijk conditie voor ons op, we zijn een en al oor!

 

Jeremy: Ten eerste, ik ben een bioloog en dat is belangrijk omdat ik denk dat iedereen zal beamen dat wat we nodig hebben een non-abstracte, non-mystieke, volstrekt rationele en zodoende begrijpelijke, wetenschappelijke, biologische verklaring van ons mensen is.

Dus hoe worden we geacht de menselijke conditie te verklaren en te begrijpen, begrijpen waarom wij mensen zijn zoals we zijn, zo bruut competitief, zelfzuchtig en agressief dat het menselijke leven nog net niet ondraaglijk is geworden? Bovendien, hoe worden we geacht ons verdeeldheid-zaaiende gedrag zo te doorgronden dat de onderliggende oorzaak ervan zo compleet verklaard en begrepen wordt dat, zoals Professor Prosen zei, het hele menselijke ras psychologisch gerehabiliteerd wordt en ieders leven wordt getransformeerd?

 

Craig: Ja, dat is wat we willen; de menselijke conditie eindelijk verklaard, gerepareerd en voor altijd geheeld!

 

Jeremy: Precies Craig. Dus, om bij het begin te beginnen, ik weet dat iedereen die luistert in de overtuiging leeft—welnu, dat is wat ons op school geleerd werd en in iedere documentaire verteld—dat het competitieve, zelfzuchtige en agressieve gedrag van mensen komt door het hebben van wilde, moeten-onze-genen-reproduceren instincten net zoals andere dieren. Ondanks dat de linkervleugel beweert dat we enige onzelfzuchtige, coöperatieve instincten hebben, zeggen ze dat we ook een zelfzuchtige, competitieve dierlijke kant hebben die Karl Marx beperkte tot het voorzien in onze basisbehoeften zoals seks, voedsel, onderdak en kleding.

 

 

Ik bedoel, onze gesprekken zijn verzadigd met deze overtuiging, met opmerkingen als: ‘We zijn geprogrammeerd door onze genen om te proberen anderen te domineren en een winnaar te zijn in de strijd om het bestaan’: en ‘Ons bezig zijn met seksuele verovering is vanwege ons oerinstinct om ons zaad te zaaien’; en ‘Mannen gedragen zich abominabel omdat hun lichaam overspoeld wordt met moeten-hun-genen-reproduceren-bevorderend testosteron’; en ‘Wij willen een groot huis omdat we aangeboren territoriaal zijn’; en ‘Vechten en oorlog is gewoon onze diepgewortelde strijdlustige dierlijke aard die zich uit’.

 

Craig: Ja, dat is precies wat ik heb begrepen dat de reden is voor onze competitieve en agressieve aard—is dat wij bruut competitieve, survival-of-the-fittest instincten hebben, die we altijd zo goed mogelijk moeten proberen te beteugelen en te civiliseren, proberen onder controle te houden; ik bedoel, dat is wat ik op school heb geleerd.

 

Jeremy: Ja, dat is wat ons geleerd werd, maar laten we erover nadenken—en wat ik nu ga zeggen is zeer belangrijk, dus ik hoop dat iedereen goed luistert.

Dit idee dat wij wilde competitieve en agressieve, moeten-onze-genen-reproduceren instincten hebben kan zeker niet de echte reden zijn voor het competitieve en agressieve gedrag van onze soort omdat, per slot van rekening, woorden die gebruikt worden om ons menselijke gedrag te beschrijven zoals egocentrisch, arrogant, geïnspireerd, gedeprimeerd, pessimistisch, optimistisch, kunstmatig, haatdragend, cynisch, gemeen, sadistisch, immoreel, briljant, schuldbeladen, kwaadaardig, psychotisch, neurotisch en vervreemd, allemaal de betrokkenheid van de volledig bewuste geest van ONZE soort herkennen. Zij demonstreren dat er een psychologische dimensie aan ons gedrag zit; dat we niet lijden aan een door-genetisch-opportunisme-gedreven ‘dierlijke conditie’, maar aan een op-bewuste-geest-gebaseerde, psychologisch getroebleerde MENSELIJKE CONDITIE.

 

Onze aap-voorouders waren geen wilde, barbaarse bruten waar ze zolang voor zijn
afgeschilderd, maar waren in plaats daarvan onschuldige, liefdevolle koesteraars zoals
uitgebeeld door de paleo-kunstenaar Jay H. Matternes hieronder in Science magazine.

 

Sterker nog, wij mensen hebben coöperatieve, onzelfzuchtige en liefdevolle morele instincten, wier stem of expressie wij ons geweten noemen—wat het volstrekt tegenovergestelde van competitieve, zelfzuchtige en agressieve instincten is. Zoals Charles Darwin zei: ‘Het morele besef verschaft…het beste en hoogste onderscheid tussen de mens en de lagere dieren’ (The Descent of Man, 1871, h.4). Natuurlijk, om deze coöperatieve, onzelfzuchtige en liefdevolle morele instincten verworven te hebben moeten onze aap-voorouders coöperatief, onzelfzuchtig en liefdevol geleefd hebben, want hoe hadden wij ze anders kunnen verwerven? Onze aap-voorouders kunnen geen brute, knots rondzwaaiende, competitieve en agressieve wilden zijn geweest zoals ons geleerd is, in plaats daarvan moeten zij in een Hof-van-Eden-achtige staat hebben geleefd van coöperatieve, onzelfzuchtige en liefdevol onschuldige zachtaardigheid—wat, zoals ik je later in dit interview wil uitleggen, Craig, een staat is waar de bonobo aapsoort momenteel in leeft, en waar antropologische vondsten nu van getuigen dat we daar ooit in leefden. Bijvoorbeeld, antropologen zoals C. Owen Lovejoy melden dat ‘ons soort-bepalende coöperatieve mutualisme kan nu veel eerder gezien worden dan het diepste Plioceen [wat veel eerder dan 5,3 miljoen jaar geleden is]’ (‘Reexamining Human Origins in Light of Ardipithecus ramidus’, Science, 2009, Vol.326, No.5949).

 

 

 

Dus zeggen dat ons competitieve en agressieve gedrag van wilde competitieve en agressieve instincten in ons komt is simpelweg niet waar—waar ik binnenkort op terug wil komen, het is alleen maar een handig excuus dat we hebben gebruikt terwijl we wachtten op de psychose-erkennende-en-oplossende, echte verklaring van onze huidige competitieve en agressieve menselijke conditie!

 

Craig: Wauw, dus dat is nogal een stelling, Jeremy, ik bedoel dat het een behoorlijk belangrijk punt is dat je hier maakt. Je zegt dat ons competitieve en agressieve gedrag niet is vanwege moeten-onze-genen-reproduceren instincten zoals bij andere dieren, maar is vanwege een op-bewuste-geest-gebaseerde, psychologisch getroebleerde conditie, klopt dat?

 

Jeremy: Ja, ons egocentrische en arrogante en gemene en wraakzuchtige en zelfs sadistische gedrag heeft niets te maken met het willen reproduceren van onze genen. Dat was absurd. En het is eigenlijk echt goed nieuws dat ons gedrag zo is vanwege een op-bewuste-geest-gebaseerde getroebleerde conditie omdat psychose kan worden geheeld met begrijpen. Als ons competitieve en agressieve gedrag was vanwege het hebben van wilde instincten dan zouden we vastzitten aan dat meegeboren, geprogrammeerde, aangeboren gedrag. Het zou betekenen dat wij er alleen maar op konden hopen om die verondersteld brute instincten ooit te beteugelen en onder controle te krijgen. Maar aangezien het verdeeldheid-zaaiende gedrag van onze soort komt van een psychose, kan dat verdeeldheid zaaiende gedrag worden geheeld met genezend begrijpen. Dus dat is zeer goed nieuws. Bovendien, ongelofelijk opwindend nieuws, omdat we met begrijpen ten slotte een einde kunnen maken aan onze psychologisch getroebleerde menselijke conditie. Het is het begrijpen van onszelf dat we nodig hadden om de pijn in onze hersenen te helen en weer deugdelijk en geestelijke gezond te worden.

 

 

Zoals ik zei, de ‘wilde instincten’ verklaring was alleen maar een handig excuus zolang we zochten naar de psychose-aanpakkende-en-oplossende echte verklaring van ons verdeeldheid-zaaiend gedrag, wat de verklaring is die ik nu zou willen presenteren.

 

Craig: Goed, dus we hebben het handige excuus dat we wilde dieren instincten hebben niet meer nodig omdat we de echter verklaring hebben van onze op-bewuste-geest-gebaseerde psychologisch getroebleerde menselijke conditie!

 

Jeremy: Ja, en deze sleutel-, totaal belangrijke, psychose-aanpakkende-en-oplossende verklaring ligt eigenlijk zeer voor de hand.

Als we erover nadenken, als een dier volledig bewust zou worden, zoals wij mensen, dan zou de nieuwe, zelf-beherende, op-begrijpen-gebaseerde bewuste geest zeker zijn pre-bestaande instinctieve oriëntaties op de wereld hebben moeten uitdagen, nietwaar? Er zou een strijd moeten uitbreken tussen de opkomende bewuste geest die opereert vanuit een basis van begrijpen van oorzaak en gevolg en de niet-begrijpende instincten die altijd hebben beheerst en gedicteerd hoe dat dier zich gedraagt.

 

Craig: Ja, dat snijdt hout, Jeremy, dus wat gebeurde er toen dit dier bewust werd en zijn hele leven in een psychologisch verontruste puinhoop veranderde?

 

Jeremy: Nou, de gemakkelijkste manier om te zien wat er gebeurde is om je de hachelijke situatie voor te stellen, waarbij een dier wiens leven altijd beheerst was geweest door zijn instincten, plotseling een bewuste geest ontwikkelt, omdat we als we dat doen heel snel zullen zien hoe dat dier een psychologisch getroebleerde competitieve en agressieve conditie zou ontwikkelen als die waar wij aan lijden.

Dus laten we ons een ooievaar voorstellen: we zullen hem Adam noemen. Elke zomer migreert Adam instinctief naar het noorden met de andere ooievaars om de kust van Afrika heen naar Europa om te broeden, zoals sommige variëteiten ooievaars doen. Aangezien hij geen bewuste geest heeft denkt Adam Ooievaar niet na over zijn gedrag of trekt dat in twijfel, hij volgt gewoon wat zijn instincten hem zeggen te doen.

 

 

 

Maar wat als wij Adam een groot brein geven, capabel om bewust te denken? Hij zal voor zichzelf beginnen na te denken, maar veel van zijn nieuwe ideeën zullen niet consistent zijn met zijn instincten. Bijvoorbeeld, terwijl hij naar het noorden migreert met de andere ooievaars, merkt Adam een eiland vol appelbomen op. Hij neemt dan een bewuste beslissing om van zijn trekroute af te wijken en het eiland te verkennen. Het is zijn eerste grote experiment in zelfbeheer.

 

 

 

 

Maar wanneer Adam’s instincten beseffen dat hij van koers is afgedwaald gaan zij zijn gedeprogrammeerde gedrag bekritiseren en proberen hem dogmatisch terug naar zijn instinctieve vliegroute trekken, nietwaar? Zij beginnen hem eigenlijk te veroordelen als zijnde slecht.

 

 

Stel je de chaos voor die Adam zal ervaren: hij kan niet terug naar simpelweg zijn instincten volgen. Zijn instinctieve oriëntaties op de trekroute werden gedurende duizenden generaties van natuurlijke selectie verworven maar die oriëntaties zijn geen inzichten, en aangezien zijn bewuste geest begrijpen vereist, wat alleen kan worden verkregen door experimenteren, zal er onvermijdelijk een oorlog uitbreken met zijn instincten.

Idealiter zou Adam’s bewuste geest op dit punt gaan zitten en zijn instincten uitleggen waarom hij ze trotseert. Hij zou uitleggen dat het op-genen-gebaseerde, natuurlijke selectieproces soorten alleen maar instinctieve oriëntaties geeft naar de wereld, terwijl zijn op-zenuwen-gebaseerde, bewuste geest, die in staat is om oorzaak en gevolg te doorgronden, begrijpen van de wereld nodig heeft om te opereren.

 

 

Maar Adam heeft dit zelfinzicht niet. Hij is nog maar net begonnen met zijn speurtocht naar kennis. Bovendien weet hij zelfs niet wat het probleem eigenlijk is. Hij is simpelweg beginnen te voelen dat hij slecht is, zelfs kwaadaardig.

 

Craig: Goed, dus er is een oorlog uitgebroken tussen zijn bewuste geest en zijn instincten, die hij niet kan verklaren, en het heeft hem met het gevoel achtergelaten dat hij slecht is, zelfs kwaadaardig. Dus wat gebeurde er toen?

 

Jeremy: Nou, tragisch genoeg, speurend naar begrijpen, kunnen we zien dat er onvermijdelijk drie dingen gaan gebeuren. Adam gaat de geïmpliceerde kritiek vanuit zijn instincten defensief vergelden; hij gaat wanhopig elke versterking zoeken die hij kan vinden om zichzelf van de negatieve gevoelens te ontdoen; en hij gaat proberen om de kritiek te ontkennen en uit zijn geest te verbannen. Hij is boos, egocentrisch en vervreemd geraakt—wat de psychologisch verstoorde staat is die wij de menselijke conditie noemen, omdat wij mensen het waren die een bewuste geest ontwikkelden en psychologisch verstoord raakten. (En ‘verstoord’ is het goede woord voor onze conditie want hoewel wij niet ‘kwaadaardig’ of ‘slecht’ zijn, zijn we absoluut psychologisch verstoord van het hebben moeten participeren in de heroïsche speurtocht van de mensheid naar kennis. ‘Gecorrumpeerd’ en ‘gevallen’ zijn gebruikt om onze conditie te beschrijven, maar zij hebben negatieve connotaties die naar wij nu kunnen beseffen, onverdiend zijn, dus ‘verstoord’ is een beter woord.)

Dus Adam’s intellect of  ‘ego’ (ego is gewoon een ander woord voor het intellect aangezien het Concise Oxford Dictionary ‘ego’ definieert als ‘het bewust denkende zelf’ (5th ed, 1964)) ‘gecentreerd’ of gefocust raakte op de behoefte om zichzelf te rechtvaardigen–Adam werd egocentrisch, zelfzuchtig bezig met agressief concurreren voor kansen om te bewijzen dat hij goed is en niet slecht, om zijn waarde te bevestigen, om iets te ‘winnen’; om er  in wezen elke positieve versterking uit te halen die hem wat opluchting zou brengen van zijn hem bekritiserende instincten. Hij raakte onvermijdelijk met zichzelf bezig of zelfzuchtig, en agressief en competitief.

 

 

Dus ons zelfzuchtige, competitieve en agressieve gedrag is niet vanwege wilde instincten maar vanwege een psychologisch verstoorde staat of conditie.

Het komt erop neer dat psychologische verstoordheid de prijs was die wij bewuste mensen moesten betalen voor onze heroïsche speurtocht naar begrijpen. In de woorden van het lied The Impossible Dream uit de musical de Man of La Mancha moesten we bereid zijn om ‘de hel in [te] marcheren voor een hemelse zaak’ (teksten door Joe Darion, 1965). We moesten onszelf verliezen om onszelf te vinden; we moesten lijden aan boos, egocentrisch en vervreemd worden totdat we voldoende kennis vonden om onszelf te verklaren.

 

Craig: Wauw Jeremy, ik bedoel dit is gewoon fascinerend. Dus Adam Ooievaar—wij mensen—ontwikkelden een bewuste geest en begonnen onvermijdelijk oorlog te voeren met onze instincten, een verstorende oorlog die alleen maar ten einde kon komen als wij konden verklaren en begrijpen waarom wij onze instincten moesten trotseren, wat het inzicht is dat jij net hebt geleverd, klopt dat?

 

Jeremy: Precies, onthoud dat Adam Ooievaar defensief boos, egocentrisch en vervreemd raakte omdat hij niet kon uitleggen waarom hij zijn instincten trotseerde, dus nu we dat kunnen uitleggen, is dat defensieve gedrag niet langer nodig en kan stoppen!

Dat is in wezen alles wat er valt uit te leggen, dat is de biologische verklaring van de menselijke conditie die ons zo verklaart dat deze, zoals Professor Prosen zei, ‘de psychologische rehabilitatie van het menselijk ras’ teweegbrengt!

 

 

 

Craig: Dit is zo’n eenvoudig verhaal maar zo verreikend in zijn consequenties—ik bedoel, het is wereldveranderend, omdat het waarlijk ‘de psychologische rehabilitatie van het menselijk ras’ mogelijk maakt. Ik bedoel, dat is gewoon schitterend.

Goed, ik spreek met de Australische bioloog Jeremy Griffith.

 

Deel 2

 

Aangezien deze instinct vs. intellect
verklaring nogal voor de hand ligt, waarom
is ons dit dan niet op school onderwezen?

 

Craig: Hallo, ik ben Craig Conway en ik praat met de Australische bioloog Jeremy Griffith over hoe we alle chaos en trauma in de wereld kunnen beëindigen door de menselijke conditie te verklaren en te begrijpen—wat de instinct vs. intellect verklaring is die Jeremy ons zojuist gegeven heeft in Deel 1 van dit interview.

Ik heb wel een paar vragen Jeremy. Ten eerste, terwijl het een duidelijke uitleg lijkt dat toen wij bewust werden er een psychologisch verstorende strijd moet zijn uitgebroken met onze dictatoriale instincten, waarom werd ons dat dan niet op school geleerd als het zo duidelijk is? En ten tweede, hoe konden onze bonobo-achtige aap-voorouders coöperatief en liefdevol worden, wat, zoals jij zei, de oorsprong van ons instinctieve morele geweten moet zijn dat ons van andere dieren onderscheid, wat Darwin zei? En mijn derde vraag is, hoe vindt ‘de psychologische rehabilitatie van het menselijk ras’ die Professor Prosen beschrijft, eigenlijk plaats; ik bedoel gaan we allemaal in therapie of zo?

Goed, trouwens, ik wil ook vermelden dat omdat er nogal wat nieuwe—en zeer interessante—concepten zijn om over na te denken, Jeremy heeft gezegd dat hij zowel de video als de transcriptie van dit interview online beschikbaar zal stellen bovenaan de website die dit begrijpen van de menselijke conditie propageert, wat de World Transformation Movement’s website is op HumanCondition.com. Dit interview zal er zijn als video, en de transcriptie als gratis boekje, dus je kunt daar het interview nogmaals beluisteren, of nogmaals lezen, omdat er, zoals ik zei, er met dit grote onderwerp van de menselijke conditie, heel veel is om in je op te nemen en over na te denken.

 

Jeremy: Goed, dat zijn hele goede vragen Craig.

Dus, om met je eerste vraag te beginnen, die luidt dat als deze instinct vs. intellect verklaring zo duidelijk is waarom ons die niet op school geleerd werd?

Het antwoord is dat hoewel herkend is—zelfs vanuit de oudheid—dat de opkomst van onze bewuste geest op de een of andere manier veroorzaakte dat wij ‘in ongenade vielen’, of hoe je de corruptie van onze oorspronkelijke onschuldige coöperatieve, onzelfzuchtige en liefdevolle instinctieve staat ook wil beschrijven, dat wij pas toen de wetenschap het verschil onthulde tussen de op-genen-gebaseerde en op-zenuwen-gebaseerde leersystemen—wat is dat genen kunnen oriënteren maar zenuwen moeten begrijpen—ten slotte bij machte waren om de goede reden voor onze boze, egocentrische en vervreemde menselijke conditie te verklaren.

Het Bijbelse verhaal van Adam en Eva in de Hof van Eden dat Mozes zo lang geleden ongeveer 1500 v.Chr. schreef, beschrijft eigenlijk perfect de psychologisch verstorende strijd die opkwam tussen onze instincten en ons bewuste intellect. Er staat dat Adam en Eva/wij mensen de ‘vrucht’ namen (Genesis 3:3) ‘uit de boom van kennis’ (Gen. 2:9, 17) en ‘ongehoorzaam’ waren (de term die veel wordt gebruikt in beschrijvingen van Gen. 3). Met andere woorden, wij ontwikkelden een bewuste geest en vrije wil. Maar in dat pre-wetenschappelijke verhaal staat dat Adam en Eva toen ‘kwaadaardige’ (Gen. 3:22) daders van ‘zonde’ (Gen. 4:7) werden, omdat zij boos, egocentrisch en vervreemd raakten, en als resultaat zei Mozes werden zij ‘verdreven…uit de Hof van Eden’ (Gen. 3:23) staat van coöperatieve en liefdevolle onschuld.

 

 

Zie je, niet wetende hoe natuurlijk geselecteerde instincten verschillen van oorzaak en gevolg-werkend bewustzijn, kon dit verhaal van Adam en Eva die bewust werden alleen maar concluderen dat de boze, egocentrische en vervreemde conditie die opkwam toen wij bewust werden een slechte, kwaadaardige, zondige staat was, maar deze wetenschappelijke presentatie zegt: ‘Nee, nee, dat verhaal heeft het verkeerd’. Adam en Eva zijn eigenlijk niet alleen goed maar de helden van het hele verhaal van het leven op Aarde—omdat de bewuste geest zeker de grootste uitvinding van de natuur is en om de taak te krijgen van zoeken naar begrijpen terwijl de hele wereld je veroordeeld was de moeilijkste en hardste taak van alle—omdat die veroordeling universeel was. Alle andere onschuldige ooievaars veroordelen de speurtocht naar kennis en aangezien de hele natuur—de regen, wolken, bomen, en andere dieren—allemaal geassocieerd zijn met ons oorspronkelijke instinctieve zelf dat ons veroordeelde, sloeg de hele wereld in werkelijkheid de handen ineen tegen Adam en Eva, i.e. ons mensen—en toch waren we de hele tijd goed en niet slecht, maar we konden niet uitleggen waarom, maar nu kunnen we dat eindelijk wel door het voordeel van de wetenschap.

 

Craig: Ik had me dat niet gerealiseerd, maar het is waar, Adam en Eva die de vrucht uit de boom van kennis nemen is een metafoor voor bewustworden, en toen werden ze de Hof van Eden van oorspronkelijke onschuld uitgegooid omdat het leek dat zij slecht waren omdat ze dat deden, maar nu kunnen we gelukkig uitleggen dat zij, wij mensen, niet slecht waren, en dat we in feite de helden van het verhaal van het leven op Aarde zijn!

 

Jeremy: Dat klopt, we kunnen nu uitleggen en begrijpen dat wij bewuste mensen toch immense helden zijn, en geen schurken. Hoe opluchtend is dat!

 

 

En met betrekking tot herkenning van het verstorende conflict tussen onze morele instincten en ons bewuste intellect, is het Bijbelse verhaal van Adam en Eva bij lange na niet de enige herkenning ervan uit oude tijden. Sterker nog, zoals de onderzoeker Richard Heinberg samenvatte in zijn boek uit 1990, Memories & Visions of Paradise, ‘Elke religie begint met de herkenning dat het menselijke bewustzijn is afgescheiden van de goddelijke Bron, dat een eerder gevoel van een-zijn…verloren is gegaan…overal in religie en mythe is er een erkenning dat we zijn vertrokken uit een oorspronkelijke…onschuld en er alleen naar terug kunnen keren middels het oplossen van een diepe innerlijke disharmonie…de oorzaak van de Val wordt op verschillende manieren beschreven als ongehoorzaamheid, als het eten van een verboden vrucht [van de boom der kennis], en als geestelijk geheugenverlies [vergeten, blokkeren ervan, vervreemding, wat onze psychose is]’ (pp.81–82 of 282). Dus al onze religies en het merendeel van onze mythologie hebben het wezenlijke conflict in ons herkend—dat de opkomst van ‘bewustzijn’ onze ‘Val’ uit ‘onschuld’ veroorzaakte.

 

 

Lang geleden, ongeveer 800 v.Chr., schreef de Griekse dichter Hesiodus van de pre-bewuste tijd van coöperatief en liefdevol leven van onze soort in zijn epische gedicht Works and Days: ‘Toen goden net als stervelingen oprezen naar geboren worden / Een gouden ras de onsterfelijken op aarde vormden…Als goden leefden ze, met een rustige, niet getroebleerde geest / Vrij van het geploeter en de kwelling van onze soort/ Noch misvormde afgeleefde ouderdom ooit hun gestel…Vreemd aan kwalen, stroomde hun leven in feesten voorbij…Stervend zonken zij in slaap, noch leken zij te sterven / Van hen was elk goed; de leven-onderhoudende grond / Gaf haar overvloedige vruchten, niet ontboden door zwoegen / Zij in overvloed aan goederen te midden van stille landen / Deelden allen bereidwillig het verzamelde van hun handen.’ (The Remains of Hesiod the Ascræan, tr. C.A. Elton, pp.17–18). Dus ja, zij hadden geen getroebleerde bewuste geest, en zij leiden een delend, zachtaardig leven.

 

Craig: Ja, ik heb van het idee van een ‘gouden ras’ gehoord, maar ik wist niet waar het vandaan kwam. Dus wat je zegt, Jeremy, is dat onze verre voorouders een ‘rustige, niet getroebleerde geest’ hadden—nog geen menselijke conditie!

 

Jeremy: Ja, dat klopt, en in 360 v.Chr. gaf Hesiodus’ Griekse landgenoot Plato de volgende zeer soortgelijke beschrijving van de pre-bewuste tijd in onschuld van onze soort. Hij schreef: ‘er was een tijd dat…we de zaligmakende visie aanschouwden en ingewijd werden in een mysterie dat waarlijk het meest gezegende mag worden genoemd, door ons gevierd in onze staat van onschuld, voordat we enige ervaring hadden met het kwaad dat nog moest komen, toen we werden toegelaten tot de aanblik van onschuldige en eenvoudige verschijningen, kalm en gelukkig, die we aanschouwden schijnend in puur licht, puur onszelf en nog niet verankerd in dat levende graf dat we ronddragen, nu’ (Phaedrus; tr. B. Jowett, 1871, 250).

 

 

Plato gaf ook de volgende andere beschrijving van de onschuldige ‘ Gouden Tijd’ in het pre-bewuste verleden van onze soort, schrijvend van een tijd dat wij een ‘gezegend en spontaan leven’ leefden…[waarin] er geen enkel geweld was, of een verslinden van elkaar, of onderlinge oorlog of ruzie…In die dagen was God zelf hun herder en regeerde over hen [ons oorspronkelijke instinctieve zelf was georiënteerd op een ideale, coöperatieve, liefdevolle manier van leven]…Onder hem waren er geen bestuursvormen of afzonderlijk bezit van vrouwen en kinderen; want alle mannen stonden weer op vanuit de aarde, geen herinnering aan het verleden hebbende [met andere woorden, we leefden in een pre-bewuste staat]. En…de aarde gaf hen vruchten in overvloed, die ongevraagd aan bomen en struiken groeiden en niet door de hand van de mens geplant waren. En zij waren naakt, en meestal in de open lucht, want de temperatuur van hun seizoenen was mild; en zij hadden geen bedden, maar lagen op zachte banken van gras, dat overvloedig uit de aarde groeide’ (The Statesman, ca.350 v.Chr.; tr. B. Jowett, 1871, 271–272).

Het punt is dat Hesiodus en Plato, evenals Mozes, in een tijd leefden dat wetenschap nog moest worden ontwikkeld, dus zij konden de verlossende, instincten-kunnen-orienteren-maar-alleen-zenuwen-kunnen-begrijpen, goede reden niet leveren WAAROM wij uit ‘onschuld’ vertrokken en ogenschijnlijk ‘kwaadaardige’, slechte mensen werden.

 

Craig: Ja, omdat er toen geen wetenschap bestond.

 

Jeremy: Precies, het is pas de laatste 150 jaar of zo dat de wetenschap ons A: het vermogen heeft gegeven om te weten dat het op-genen-gebaseerde natuurlijke selectie proces soorten oriëntaties op de wereld geeft; en B: de kennis van onze zenuwen en hoe zij in staat zijn om gebeurtenissen te onthouden, wat, zeer ontwikkeld, ertoe heeft geleid dat onze geest in staat is om de relatie tussen oorzaak en gevolg voldoende te begrijpen om bewust van, of gewaar van, of intelligent over die relaties te worden. Dus dat is pas de laatste 150 jaar gebeurd, maar aangezien de fossiele vondsten van onze voorouders suggereren dat onze grote cortex-gerelateerde, denkende, volledig bewuste brein zo’n 2 miljoen jaar geleden verscheen, betekent dat wij bijna die hele 2 miljoen jaar bewust zijn geweest en geen mogelijkheid hebben gehad om te verklaren en begrijpen waarom wij ons oorspronkelijke onschuldige instinctieve zelf of ziel corrumpeerden. En zonder die verlossende verklaring is de enige manier waarop wij de astronomische schuld van ‘Eden’ te hebben verwoest, aankonden, geweest om te ontkennen dat wij ooit in een coöperatieve en liefdevolle onschuldige staat geleefd hebben—en dat is precies waar het excuus dat wij net als andere dieren wilde competitieve en agressieve instincten hebben, ons te hulp kwam.

En, hoe vals het ook is, het is een absoluut briljant excuus geweest, omdat  onze instincten, zijnde totaal liefdevol en zodoende ondraaglijk veroordelend van onze huidige niet-liefdevolle staat, in plaats daarvan werden uitgemaakt voor gemene en brute moet-je-genen-produceren instincten zoals andere dieren; en, onze bewuste geest, zijnde de instinct-trotserende oorzaak van onze corruptie, in plaats daarvan werd uitgemaakt voor de onschuldige bemiddelende ‘held’ die zich ermee moest gaan bemoeien en die verondersteld gemene instincten in ons moest proberen te beheersen! En diegenen die de waarheid van ons coöperatieve en liefdevolle verleden durfden toe te geven, zoals Hesiodus en Plato, werden afgewezen als misleide romantici, en het hele idee van een onschuldig, Edenisch verleden werd gezegd niets meer te zijn dan een nostalgie voor de veiligheid en moederlijke warmte van de jonge kindertijd, dat het ‘nooit een historische toestand’ was zoals de Jungiaanse psycholoog Erich Neumann zei in zijn boek The Origins and History of Consciousness (1949, p.15 van 493).

 

 

 

Craig: Ja, we konden de waarheid niet onder ogen zien dat wij utopie in dystopie hadden veranderd, in een vreselijke plaats van conflict en lijden, klopt dat?

 

Jeremy: Ja dat klopt Craig, en ik moet erop wijzen dat terwijl de meeste contemporaine denkers zich hebben vastgeklampt aan het woeste instincten excuus voor ons verdeeldheid-zaaiend gedrag, er enkele zijn geweest die, zoals de oude denkers, waarheidsgetrouw de basale bij het produceren van de menselijke conditie betrokken instinct vs. intellect elementen herkenden. Eugène Marais, Paul MacLean en Arthur Koestler zijn een paar die bij mij opkomen.

 

 

 

Maar terwijl alle contemporaine denkers het voordeel hebben gehad van de wetenschap die het verschil tussen de op-genen-gebaseerde en de op-zenuwen-gebaseerde leersystemen had onthuld, en daarom de middelen hebben gehad om de menselijke conditie waarheidsgetrouw te verklaren, diegenen die de basale instinct vs. intellect elementen herkenden, hun denken niet ver genoeg namen om de menselijke conditie daadwerkelijk te verklaren. En diegenen die gehecht zijn geweest aan het valse wilde instincten excuus—wat de grote meerderheid van wetenschappers is—hebben duidelijk niet waarheidsgetrouw gedacht, dus zij konden er niet op hopen om de menselijke conditie te verklaren. Wat is waarom het waarheidsgetrouwe denken van de voortreffelijke Zuid-Afrikaanse filosoof Sir Laurens van der Post, en in navolging van hem, dat van mij, nodig is geweest om de complete, ware verklaring van de menselijke conditie ten slotte te presenteren.

 

Craig: Okay, Jeremy. En ik neem aan dat mensen over de contemporaine denkers kunnen lezen die de bij de menselijke conditie betrokken instinct vs. intellect elementen herkenden, en diegenen die zich vastklampten aan het wilde instincten excuus, op de World Transformation Movement’s website op HumanCondition.com?

 

The Lost World of the Kalahari, dat over de relatief onschuldige Bosjesmannen
of San volk van de Kalahari woestijn gaat, is het meest beroemde boek van
Sir Laurens van der Post (1906–1996) (links). Deze titel kan worden geïnterpreteerd
als ‘de verloren wereld van onze ziel’.

 

 

Jeremy: Ja, dat kan, in het bijzonder in de vierde video bovenaan de homepage.

Ook, hoe Sir Laurens van der Post en ik erin slaagden om de menselijke conditie aan te gaan en op te lossen wordt beschreven in mijn boek uit 2020, How Laurens van der Post Saved The World, wat ook gratis beschikbaar is op die website. Het komt erop neer dat wat er in dat boek wordt uitgelegd is dat aangezien iedereen natuurlijkerwijs in verschillende mate psychologisch verstoord is van zijn of haar verschillende ontmoetingen met de strijd van de mensheid om kennis te vinden, er altijd een paar zullen zijn die in hun jonge kindertijd en kindertijd fortuinlijk genoeg waren om te ontsnappen aan het tegenkomen van de boze, egocentrische en vervreemde uitwerkingen van die verstorende strijd, en het zijn deze enkelingen die naar de menselijke conditie konden kijken zonder er bovenmatig door geconfronteerd te worden—en Sir Laurens van der Post en ik waren twee van deze extreem fortuinlijke ontkenning-vrij denkende mensen, wat de reden is dat wij in staat waren om begrijpen van de menselijke conditie te vinden.

Ik moet ook zeggen dat terwijl er groeiende steun voor dit nu absoluut wanhopig benodigde begrijpen van de menselijke conditie is, de gangbare wetenschap deze nog moet herkennen en steunen—maar dat is wat er gebeurt met paradigma-verschuivende doorbraken in de wetenschap. Toen de natuurkundige Max Planck zei: ‘De wetenschap maakt begrafenis na begrafenis progressie’ (Marilyn Ferguson’s verwijzing naar een opmerking door Planck in zijn Scientific Autobiography, 1948; New Age mag. Aug. 1982; zie <www.wtmsources.com/174>) herkende hij hoe gehecht elke generatie van wetenschappers raakt aan de manier van denken waarmee zij opgroeiden, en daarom hoe langzaam de wetenschap als geheel is om naar een nieuw paradigma van begrijpen te verschuiven. En de toneelschrijver George Bernard Shaw waarschuwde ook hoe moeilijk het is om een nieuw paradigma van denken te introduceren—vooral een dat de confrontatie durft aan te gaan met het historisch ondraaglijk confronterende en verboden onderwerp van de menselijke conditie—toen hij zei dat ‘Alle grote waarheden beginnen als heiligschennis’ (Annajanska, 1919). Dus ja, het confronteren van de menselijke conditie, als iedereen er in angstige ontkenning van heeft geleefd, ook al is die ten slotte verklaard en veilig gemaakt om te confronteren, vertegenwoordigt de grootste ‘heiligschennis’ van alle.

 

Craig: Ja, ik begrijp het volkomen. Ik bedoel ik weet uit mijn beperkte ervaring, Jeremy, hoe moeilijk het is om mensen ertoe te krijgen om hun manier van denken te veranderen. Maar jouw wezenlijke punt is dat de ontdekking van de wetenschap van de manier waarop genen en zenuwen werken ten slotte de bevrijding van de mensheid van de gruwel van de menselijke conditie mogelijk heeft gemaakt.

 

Jeremy: Ja, dat is de essentiële waarheid: de wetenschap is de bevrijder, de zogeheten ‘messias’ of ‘verlosser’ van de mensheid, wat we altijd gehoopt hebben dat zij zou zijn!

 

Craig: En dit alles is op het nippertje, Jeremy, want ik denk eigenlijk niet dat de wereld ook nog maar enig ander verstoord gedrag van ons mensen aankan—maar we hebben natuurlijk nog steeds de wetenschappelijke gemeenschap nodig om aan boord te komen en dit begrijpen te steunen.

 

Jeremy: Absoluut. Hoewel we moesten leven in ontkenning van onze gecorrumpeerde, psychologisch verstoorde conditie zolang we die niet konden verklaren, is het de waarheid dat op een grafiek die de immer toenemende niveaus van verstoordheid in mensen toont, die niveaus, in het bijzonder van psychose en vervreemding, de laatste tijd zo aan het toenemen zijn geweest dat de lijn die hun stijging traceert bijna verticaal is met de verstoordheid in elke nieuwe generatie zich nu bijna verdubbelend! Freedom Essay 55 & 59 op de website van onze World Transformation Website beschrijft deze angstaanjagende eindspel dreiging van terminale niveaus van psychose. Het komt erop neer dat we de wedloop tussen zelfvernietiging en zelfbegrip vrijwel hadden verloren.

 

 

Sterker nog, vroeg in de vorige eeuw, wat lang geleden is, schreef de auteur Antoine de Saint-Exupéry: ‘Wij doorleven diepgaand angstige dagen, en willen wij onze angst verlichten dat moeten wij haar oorzaak diagnosticeren…Wat is de zin van de mens? Op deze vraag wordt geen antwoord geboden, en ik heb het gevoel dat wij naar de meest duistere tijd begeven die onze wereld ooit heeft gekend’ (A Sense of Life, pub. 1965, pp.127, 219 van 231), en de ‘diep angstige dagen’ zijn sindsdien zeer toegenomen in de eeuw, dus wij zitten nu zeer zeker middenin ‘de meest duistere tijd die onze wereld ooit gekend heeft’—dus dit wereldreddende, ‘oorzaak-’opluch[tende]’ begrijpen van ‘de zin van de mens’ is absoluut op het nippertje gearriveerd–wat betekent dat de wetenschappelijke gemeenschap absoluut, absoluut haar zaakjes op orde moet brengen en deze doorbraak moet steunen!

 

 

Dus nu zal ik je andere vragen aanpakken, Craig, maar ik moet vermelden dat de eerste van de video’s op de World Transformation Movement’s website waarschuwt voor de moeilijkheid die niet alleen wetenschappers hebben ervaren, maar bijna iedereen die probeerde om de confrontatie met het historisch ondraaglijk confronterende onderwerp van onze gecorrumpeerde conditie aan te gaan en erover na te denken, welke ten slotte is verklaard en veilig gemaakt om de confrontatie mee aan te gaan.

 

Craig: Ik praat met de Australische bioloog Jeremy Griffith.

 

Deel 3

 

Hoe verwierven wij mensen ons instinctieve
coöperatieve en liefdevolle morele geweten?

 

Craig: We zetten ons belangrijke gesprek met de Australische bioloog Jeremy Griffith voort, die de menselijke conditie heeft uitgelegd en hoe het begrijpen ervan een einde kan maken aan alle trauma en lijden in de wereld – en tjonge, jonge, is dat niet wat wij nodig hebben!

Dus in Deel 1 legde Jeremy uit dat wij bewuste mensen boos, egocentrisch en vervreemd raakten omdat wij niet konden verklaren waarom wij onze instincten moesten trotseren, maar nu we onszelf kunnen verklaren en verdedigen zijn die defensieve manieren van het aankunnen niet langer nodig en is het menselijk ras gerehabiliteerd.

In Deel 2 legde Jeremy uit dat de reden dat wij het oneerlijke wilde instincten excuus moesten gebruiken is dat de wetenschap begrijpen moest vinden van de manier waarop genen en zenuwen werken, dat genen een soort kunnen oriënteren, maar zenuwen oorzaak en gevolg moeten begrijpen.

Dus Jeremy, mijn tweede vraag voor dit deel, Deel 3 van ons interview is hoe konden onze bonobo-achtige aap-voorouders coöperatief en liefdevol worden, wat, zoals je zei, de oorsprong van ons instinctieve morele geweten moet zijn dat ons, wat Darwin zei, van andere dieren onderscheidt?

 

Jeremy: Ja goed, dus hoe wij onze morele instincten verkregen is een van de grootste mysteries in de biologie geweest. De primatoloog Richard Wrangham beschreef het als ‘Een vraag die onopgelost in het hart van de biologie heeft gelegen sinds Darwin’ (recensie van E.O. Wilson’s boek Genesis: The Deep Origin of Societies uit 2019). En Darwin zelf beschreef het als de ‘ene speciale moeilijkheid’ met zijn concept van natuurlijke selectie (On The Origin of Species, 1859, p.209 van 440). De reden voor de ‘moeilijkheid’ – en dit is wat basale biologie voor jou – is dat genen normaliter niet kunnen selecteren op onvoorwaardelijke onzelfzuchtige, volledig coöperatieve eigenschappen, simpelweg omdat zulke eigenschappen de neiging hebben  om zelf-eliminerend te zijn en dus normaliter niet gevestigd kunnen worden in een soort –ik bedoel, ‘Ga vooral je gang, je kunt onzelfzuchtig zijn en jouw genen voor mij opofferen, maar ik ga zo meteen niet onzelfzuchtig zijn en mijn genen opofferen voor jou.’ Dat eigenlijk betekent dat de ‘coöperatie is sterker dan competitie’, ‘groepselectie’ theorie waarvan linkse denkers zeggen dat het onze capaciteit verklaard waarom we onzelfzuchtig kunnen zijn, biologisch onmogelijk is – zie mijn boek Dood door Dogma. Dus de vraag is hoe kan zo’n zelfzuchtig proces als natuurlijke selectie zo’n liefdevolle onzelfzuchtigheid in ons geschapen hebben?

Het antwoord is dat het werd bereikt in onze voorouders middels koesteren. Om uit te leggen wat er zo significant is aan het koesteren door een moeder van haar nakomelingen, moet ik er eerst op wijzen dat het maternale instinct van een moeder om voor haar nakomelingen te zorgen zelfzuchtig is omdat zij de reproductie van haar genen verzekert door het overleven van nakomelingen die haar genen dragen, zeker te stellen. Dus maternalisme is een zelfzuchtige eigenschap, wat, zoals ik net heb gezegd, genetische eigenschappen normaliter moeten zijn om zich te reproduceren en door te gaan naar de volgende generatie. ECHTER, en dit is totaal belangrijk, vanuit het perspectief van het jong lijkt maternalisme niet zelfzuchtig. Vanuit het perspectief van het jong, wordt het onvoorwaardelijk onzelfzuchtig behandeld – de moeder geeft haar nakomeling kennelijk voor niets voedsel, warmte, beschutting, steun en bescherming. Dus hieruit volgt dat als het jong een langere periode jong kan blijven en behandeld wordt met veel ogenschijnlijk altruïstische liefde, het geïndoctrineerd zal zijn met die onzelfzuchtige liefde en op zal groeien om zich dienovereenkomstig te gedragen. Dus zelfzuchtig maternalisme kan een jong trainen in altruïstische onzelfzuchtigheid. (Freedom Essay 21 op onze World Transformation Movement’s website, en hoofdstuk 5 van VRIJHEID legt dit ‘liefde-indoctrinatie’ proces, zoals we het noemen, vollediger uit).

 

Craig: Dus wat je zegt is dat het koesteren door moeders van hun jongen primair genetisch zelfzuchtig is omdat het de reproductie van haar genen zekerstelt, maar dat het voor het jong lijkt alsof het onvoorwaardelijke onzelfzuchtige liefde gegeven wordt.

 

Jeremy: Ja, dat klopt, en als we aan primaten denken, half-rechtopstaand vanwege het leven in bomen, slingerend van tak naar tak, en aldus hun armen vrij hebben om een afhankelijk jong vast te houden, is het duidelijk dat zij bijzonder toegerust zijn om de moeder-jong relatie te steunen en te verlengen, en zo dit gekoesterde, liefdevolle, coöperatieve gedrag te ontwikkelen.

 

Bonobomoeders die hun jong vasthouden

 

En bovendien zijn bonobo’s, de apensoort die ten zuiden van de rivier de Congo in Afrika leven, buitengewoon matriarchaal, of gefocust op de vrouwelijke rol, en buitengewoon koesterend. Je kunt foto’s online vinden – en ik zal er een paar opnemen in het boekje en de video van dit interview – die illustreren precies hoe koesterend bonobo’s zijn; zij tonen bonobomoeders die hun jong hun toegewijde en onverdeelde aandacht schenken!

 

 

 

Bonobo’s die hun jongen koesteren

 

En als resultaat van al dit koesteren zijn bonobo’s de meest coöperatieve en liefdevolle van alle primaten, waar de volgende absoluut verbazingwekkende citaten die ik je gewoon moet voorlezen, van getuigen.

Bonobo dierentuinoppasser Barbara Bell schrijft: ‘Volwassen bonobo’s tonen enorme compassie voor elkaar… Kitty, het oudste vrouwtje, is bijvoorbeeld volledig blind en slechthorend. Soms verdwaalt ze en raakt ze in de war. Ze pakken haar gewoon op en brengen haar naar waar ze moet zijn.’ (‘The Bonobo: “Newest” apes are teaching us about ourselves’, Chicago Tribune, 11 Jun. 1998).

Primatoog Sue Savage-Rumbaugh zegt: ‘Het bonobo leven is gecentreerd rond de nakomelingen. In tegenstelling tot wat er gebeurt onder chimpansees, helpen alle leden van de bonobo sociale groep bij het zorgen voor jongen en delen voedsel met jongen. Als je een bonobojong bent kun je geen kwaad doen…Bonobo vrouwtjes en hun jongen vormen de kern van de groep’ (Sue Savage-Rumbaugh & Roger Lewin, Kanzi: The Ape at the Brink of the Human Mind, 1994, p.108 van 299).

Een filmmaker van de Franse documentaire Bonobos zegt: ‘ze zijn welzeker de meest fascinerende dieren op de planeet. Ze staan van de dieren het dichtst bij de mens [in het feit dat zij bijna 99 procent van onze genetische opmaak delen]...’Ooit stootte ik mijn hoofd tegen een tak waar een bonobo op zat. Ik ging zitten en de bonobo zag dat ik me in een moeilijke situatie bevond en kwam naar me toe en pakte me bij de hand en streek mijn haar terug, zoals zij dat doen. Dus ze leven op mededogen, en dat is werkelijk interessant om mee te maken.’ (korte begeleidende film bij de Franse documentaire Bonobos uit 2011).

En bonobo-onderzoeker Vanessa Woods geeft het volgende verslag uit de eerste hand van de ongelimiteerde capaciteit voor liefde uit haar studie van hen in hun thuis in het Congobasin: ‘Bonobo liefde is als een laserstraal. Ze stoppen. Ze staren je aan alsof ze al hun hele leven wachten om je in hun jungle te laten lopen. En dan houden ze van je met zo’n hulpeloze overgave dat je van ze houdt. Je moet van ze houden’ (‘A moment that changed me – my husband fell in love with a bonobo’, The Guardian, 1 okt. 2015).

 

Craig: Wauw Jeremy, ik bedoel dit zijn verbijsterende citaten, dat zijn ze echt!

 

Jeremy: Ja, het zijn waarlijk verbazingwekkende citaten–en bonobo’s zijn onze naast levende verwanten, zoals vermeld delen zij 99% van ons DNA. Dus we kunnen zien dat bonobo’s het perfecte bewijs leveren voor hoe onze aap-voorouders coöperatief en liefdevol werden.

Ik heb hier nog een foto van een groep bonobo’s die op een met gras begroeide open plek rusten, die ik ook zal opnemen in het transcriptie boekje, en het komt perfect overeen met de beschrijving die ik eerder vermeldde die Plato gaf van hoe het leven was voor mensen terug in de ‘Gouden Tijd’ van gekoesterde saamhorigheid. Plato zei: ‘En zij waren naakt, en meestal in de open lucht, want de temperatuur van hun seizoenen was mild; en zij hadden geen bedden, maar lagen op zachte banken van gras, dat overvloedig uit de aarde groeide.’ Het is duidelijk dat wij een perfecte instinctieve herinnering hebben (als we niet verkiezen die te ontkennen) van hoe het leven was voor ‘de val’ omdat Plato niet wist van het bestaan van bonobo’s en toch precies wist hoe ons bonobo-achtige leven was voor ‘de val’.

 

 

Welnu, het volgende citaat is een beetje lang maar het is zo’n schitterende herinnering aan de bonobo-achtige tijd van onze soort in een vervreemding-vrije, totaal gevoelige en totaal liefdevolle staat van onschuld dat ik het gewoon moet voorlezen. Het is van de grote Russische romanschrijver Fyodor Dostojevsky. Hij schreef van een tijd dat: ‘Het gras gloeide met heldere en geurige bloemen. Vogels vlogen in zwermen in de lucht, en zaten zonder angst op mijn schouders en armen en sloegen mij vreugdevol met hun lieve, fladderende vleugels. En eindelijk zag en kende ik de mensen van dit gelukkige land. Zij kwamen uit zichzelf naar mij toe, omringden mij, kusten mij. De kinderen van de zon, de kinderen van hun zon–o, hoe prachtig waren zij!…Hun gezichten straalden…in hun woorden en stemmen was een klank van kinderlijke vreugde…Het was de aarde onaangetast door de Val; er woonden mensen op die niet gezondigd hadden…zij verlangden nergens naar en hadden vrede; zij hadden geen aspiraties naar kennis van het leven zoals wij aspiraties hebben om het te begrijpen, omdat hun leven vol was. Maar hun kennis was hoger en dieper dan de onze…maar ik kon hun kennis niet begrijpen. Zij lieten mij hun bomen zien, en ik kon de intense liefde waarmee zij naar ze keken niet begrijpen; het was alsof ze met schepselen zoals zijzelf spraken…en ik ben ervan overtuigd dat de bomen hen begrepen. Zij keken zo naar de hele natuur–naar de dieren die vreedzaam met hen leefden en hun niet aanvielen, maar van hen hielden, overwonnen door hun liefde…Er was geen ruzie, geen jaloezie onder hen…want zij vormden één familie’ (The Dream of a Ridiculous Man, 1877).

Deze beschrijving van ‘overwonnen door hun liefde’ lijkt zo op de net gegeven beschrijving van de bonobo-onderzoekster Vanessa Woods, wanneer ze zegt ‘bonobo’s houden van je met zo’n hulpeloze overgave dat je van ze houdt. Je moet van ze houden’. Weer zien we hoe accuraat onze herinnering is, als we het niet ontkennen, van hoe het leven was voor ‘de val’.

 

 

 

Craig: Dat citaat is zo schitterend, het is gewoon verbazingwekkend, dank je wel Jeremy, ik ben blij dat je het hebt voorgelezen. Deze koestering-verklaring voor onze morele instincten lijkt redelijk voor de hand liggend, en bewezen door deze citaten over bonobogedrag en ook door de foto’s van de bonobo’s, dus waarom heb ik er niet eerder van gehoord, totdat jij mij deze informatie bracht?

 

Jeremy: Nou, net zoals de duidelijke waarheid dat onze soort ooit coöperatief en liefdevol leefde, is deze waarheid dat wij onze morele instincten middels koestering verkregen, een ondraaglijke waarheid geweest zolang wij niet konden verklaren waarom mensen boos, egocentrisch en vervreemd raakten en als resultaat het vermogen verloren om onze nakomelingen adequaat te koesteren met onvoorwaardelijke onzelfzuchtigheid of liefde. De waarheid van het Edenische totaal liefhebbende en totaal gevoelige onschuldige verleden van onze soort, en de waarheid dat het koesteren is wat ons tot mens maakte, zijn allebei onmogelijk te accepteren waarheden geweest zolang we onze huidige immens gecorrumpeerde menselijke conditie niet waarheidsgetrouw konden verklaren, niet uit konden leggen waarom onze soort zo gecorrumpeerd raakte en het vermogen verloor om haar nakomelingen volledig te koesteren. Zoals is geconstateerd: ‘ouders zouden nog liever toegeven dat ze een moordenaar zijn dan een slechte vader of moeder’! (John Marsden, ‘A Single Mum’s Guide to Raising Boys’, Sunday Life, The Sun-Herald, 7 jul. 2002).

 

 

Bovendien, deze redelijk voor de hand liggende koesterende verklaring voor ons morele geweten werd voor het eerst naar voren gebracht door de Amerikaanse filosoof John Fiske in zijn boek Outlines of Cosmic Philosophy, wat in 1874 gepubliceerd werd, maar een paar jaar nadat Darwin zijn theorie van natuurlijke selectie publiceerde. En tegelijkertijd werd Fiske’s uitleg feitelijk herkend als, en ik citeer, ‘veel belangrijker’ dan ‘Darwin’s principe van natuurlijke selectie’ en ‘een van de prachtigste bijdragen ooit gemaakt aan de Evolutie van de Mens’ (Dorothy Ross, G. Stanley Hall: The Psychologist as Prophet, 1972, p.262 van 482). En Darwin zelf ging zover om Fiske te schrijven, zeggend: ‘Ik heb nog nooit van mijn leven zo’n lucide exposant (en daarom denker) gezien als jij bent’ (1874; Life and Letters of Charles Darwin, Vol. 2). Maar dan nog, zolang wij ons verlies van vermogen om onze nakomelingen adequaat te koesteren niet konden uitleggen, liet men dit ‘veel belangrijkere’ inzicht dan ‘Darwin’s principe van natuurlijke selectie’ sterven en verdween het uiteindelijk uit de hele biologische verhandeling!

Ik wil erop wijzen dat 1) Darwin’s natuurlijke selectie verklaring van de variëteit van soorten; 2) Fiske’s en mijn koesterende verklaring voor onze morele instincten; 3) de instinct vs. intellect verklaring die ik heb gegeven voor de menselijke conditie; 4) de uitleg die ik heb gegeven van hoofdstuk 7 van VRIJHEID voor hoe wij mensen volledig bewust werden terwijl andere soorten dat niet werden; en 5) de door Negatieve Entropie aangedreven integratieve zin van het bestaan (die we als ‘God’ hebben gepersonifieerd) wat is uitgelegd in hoofdstuk 4 van VRIJHEID—wat samen de vijf hoofdvragen zijn die de wetenschap heeft moeten beantwoorden over de wereld en onze plek erin–allemaal redelijk voor de hand liggende, rechttoe-rechtaan, eenvoudige verklaringen zijn die de constatering van de bioloog Allan Savory uitdragen dat ‘altijd wanneer er een groot onoplosbaar probleem voor het mensdom is geweest, is het antwoord, wanneer ten slotte gevonden, altijd heel eenvoudig geweest’ (Holistic Resource Management, 1988, 1st edition, p.3). Zoals VRIJHEID duidelijk maakt heeft het moeten leven in ontkenning van de menselijke conditie onze toegang tot zoveel redelijk voor de hand liggende waarheden geblokkeerd.

 

Craig: Dank je, Jeremy. Dit is echt verbazingwekkend om te leren hoe de wetenschap het coöperatieve en liefdevolle erfgoed van onze soort en de gekoesterde oorsprong van die coöperatieve en liefdevolle ziel heeft ontkend. Maar het snijdt echt allemaal hout – ik bedoel wij hadden zeker de verdediging voor onze gecorrumpeerde conditie nodig voordat we de waarheid erover onder ogen konden zien.

Ik praat met de Australische bioloog Jeremy Griffith.

 

 

Deel 4

 

Hoe vindt de psychologische rehabilitatie van het menselijk ras, wat de komst van begrijpen van de menselijke conditie mogelijk maakt, eigenlijk plaats?

 

Craig: Hallo, en welkom terug bij Deel 4 van het interview. Ik ben Craig Conway en ik hier met Jeremy Griffith, de bioloog die net heeft uitgelegd hoe wij mensen onze morele instincten verkregen. Dit is een absoluut opmerkelijk interview!

Dus om door te gaan, Jeremy, wat denk je van mijn derde vraag voor dit laatste stuk, Deel 4, van het interview, die luidt hoe vindt ‘de psychologische rehabilitatie van het menselijk ras’ dat dit begrijpen ons geeft, daadwerkelijk plaats: moeten we allemaal in therapie of zo?

 

Jeremy: Nou, wat deze echte – en eigenlijk zeer duidelijke – instinct vs. intellect verklaring van de menselijke conditie in wezen doet is de ‘schuldenlast’ van het menselijk ras tillen. Ze stelt vast dat wij mensen toch goed zijn en niet slecht. Hoewel wij allemaal onvermijdelijk verschillend boos, egocentrisch en vervreemd zijn van onze verschillende ontmoetingen met de heroïsche strijd van de mensheid om kennis, uiteindelijk zelfkennis, begrijpen van onze menselijke conditie te vinden, kunnen we nu weten dat elke mens fundamenteel goed is. En dit vermogen om te begrijpen en te weten dat er een goede reden was waarom het menselijk ras psychologisch verstoord raakte, is het sleutel-, opluchtende begrijpen waar we naar gezocht hebben sinds we zo’n 2 miljoen jaar geleden bewust werden en onze gecorrumpeerde conditie opkwam.

Dat is de sleutelopluchting voor onze geest – ten slotte kunnen begrijpen dat wij goed zijn en niet slecht is wat ons de grootste psychologische opluchting van alle geeft. De psychoanalyticus Carl Jung zei: ‘heelheid voor mensen hangt af van het vermogen om onze eigen schaduw te bezitten’, en aangezien we nu de ‘schaduw’ van de 2-miljoen-jaar-lang-gecorrumpeerde conditie kunnen ‘bezitten’, is het menselijk ras ten slotte bij machte om ‘heel’ te worden. Het woord ‘psychose’ betekent letterlijk ‘ziel-ziekte’ en ‘psychiatrie’ betekent letterlijk ‘ziel-heling’ (afgeleid als deze zijn van psysche wat ‘ziel’, ose wat ‘abnormale staat of conditie’, en iatreia wat ‘helen’ betekent), maar we zijn nooit in staat geweest om ‘onze ziel’ te ‘helen’, aan ons oorspronkelijke instinctieve zelf of ziel uit te leggen dat wij, ons volledig bewust denkende zelf, goed is en niet slecht en door dat te doen ons gespleten zelf te verzoenen en te helen–maar nu kunnen we dat eindelijk.

 

Craig: Er is een adagium dat zegt: ‘De waarheid zal je vrijmaken’, dus wat jij dan zegt Jeremy is dat de waarheid van onze fundamentele goedheid de waarheid is die wij nodig hadden om ons van de menselijke conditie vrij te maken.

 

Jeremy: Precies, en hoewel dat de belangrijkste opluchting is die onze geest nodig had, komt er natuurlijk meer helende opluchting naar elk aspect van onze verstoorde conditie, hoe meer we dat opluchtende begrijpen verteren – en om 2 miljoen jaar lang onrechtvaardig als slecht veroordeeld worden te hebben moeten verdragen betekent dat er veel verstoordheid is om te helen.

Om te beseffen hoeveel verstoordheid er nu in ons mensen bestaat, stel je dan voor dat je maar een dag zou moeten leven met de onrechtvaardigheid van als slecht, zelfs kwaadaardig, veroordeeld te worden, terwijl je intuïtief weet maar niet kunt verklaren dat je eigenlijk het volstrekt tegenovergestelde van kwaadaardig bent, namelijk waarlijk schitterend, goed en zinvol – bovendien niet alleen maar goed maar de held van het verhaal van het leven op Aarde! Je zou tot in de kern gekwetst zijn en furieus zijn, nietwaar! Extrapoleer die ervaring nu naar meer dan 2 miljoen jaar en we kunnen beginnen te beseffen precies hoeveel vulkanische frustratie en boosheid er nu in ons mensen moeten bestaan! Hoewel we geleerd hebben om de fenomenale hoeveelheid verstoordheid in ons significant te beteugelen en te verbergen – te ‘civiliseren’ zoals we eraan refereren – moeten we onder de oppervlakte allemaal koken van woede, en soms, wanneer onze terughoudendheid niet langer een manier kan vinden om het in bedwang te houden, moet die woede zich uiten – vandaar onze capaciteit voor schokkende daden van wreedheid, sadisme, haat, moord en oorlog.

 

 

En geen wonder dat we zo’n ontwijkend, ontkenning-praktiserend, liegend, vermijd-elke-kritiek, escapistisch, vervreemd, oppervlakkig en kunstmatig, hebzuchtig, egocentrisch, macht, roem, fortuin en glorie-zoekend bestaan hebben geleid. Wij hebben onszelf moeten overstelpen met materiële glorie zolang het ons aan de geestelijke glorie van meedogend begrijpen van onszelf ontbrak.

 

 

Dus er is een enorme hoeveelheid verstoordheid om af te nemen en te helen in ons mensen, en dat zal natuurlijk tijd vergen. In feite, we moeten verwachten dat het een aantal generaties zal vergen om compleet verbeterd te worden. Maar het goede nieuws, en dit is zeer belangrijk, is dat hoewel het een aantal generaties zal vergen om alle verstoordheid in ons mensen te helen, iedereen onmiddellijk vrij van zijn of haar verstoordheid kan leven. De reden dat wij er vrij van kunnen leven is dat hoewel het ons aan de echte verdediging en versterking van begrijpen van onze gecorrumpeerde conditie ontbrak, wij de kunstmatige verdedigingen en versterkingen nodig hadden van het aanvallen van elke kritiek, van het ontkennen en blokkeren, en van alle versterking die we maar konden vinden – boosheid, vervreemding, en egocentriciteit zijn wat ons in stand hield – maar nu we de echte verdediging en versterking van onze fundamentele goedheid hebben, zijn al deze kunstmatige verdedigingen en versterkingen achterhaald, zijn zij niet langer nodig. Bovendien, de oude kunstmatige verdediging van vergelden, ontkennen en de speurtocht naar opluchtende macht, roem, fortuin en glorie blijven gebruiken wanneer onze fundamentele goedheid is vastgesteld, is niet alleen duidelijk zinloos maar ook onnodig destructief voor onszelf, voor iedereen om ons heen en voor onze planeet. Die manier van leven is nu volstrekt achterhaald, klaar.

 

Craig: Dat is totaal logisch: onze kunstmatige manieren om onszelf te versterken zijn achterhaald door de echte versterking van onszelf. De ene manier van leven eindigt en een nieuwe, vrij van de menselijke conditie, begint – en godzijdank is dat zo!!

 

Jeremy: Zeker! Het komt erop neer dat nu onze gecorrumpeerde conditie eindelijk waarheidsgetrouw verklaard is, de eerlijkheid de ontkenning vervangt en de wereld heelt. “Bullshit”, wat ons alledaagse woord is voor alle oneerlijke ontkenning die aan de gang is geweest, beschermde ons tegen alle waarheden aangaande onze gecorrumpeerde conditie die we niet goed konden verklaren, maar het vernietigde de wereld en dat houdt nu op.

Met dit einde van liegen in het achterhoofd moet ik nog één ding uitleggen, wat is dat socialisme, de new age beweging, de politiek correcte beweging, en alle andere idealistische bewegingen, eigenlijk allemaal een valse start waren naar een menselijke-conditie-vrije wereld, omdat de verstorende strijd om kennis te vinden, uiteindelijk zelfkennis, het psychologisch opluchtende begrijpen van waarom wij goed en niet slecht zijn, nog voltooid moest worden. Bovendien, terwijl dogmatisch erop staan dat iedereen coöperatief en liefdevol moet zijn je je kon laten voelen dat je goed deed en oppervlakkig psychologisch zeer opluchtend was, onthield een dergelijk aandringen op ideaal gedrag mensen de vrijheid die zij nodig hadden om de totaal belangrijke verstorende reis naar kennis te kunnen voortzetten. Deze bewegingen waren pseudo-idealistische bewegingen die de speurtocht naar het begrijpen van onze gecorrumpeerde conditie die nodig was om ons daadwerkelijk van die staat vrij te maken, smoorden en onderdrukten. Deze waren regressief, niet progressief zoals zij zichzelf wijsmaakten te zijn. Het was eigenlijk de rechtervleugel die de verstorende strijd om kennis te vinden heeft gesteund, die moreel superieur was, niet de pseudo-idealistische linkervleugel.

De cultuur van Links liet mensen zich oppervlakkig goed voelen maar was gevaarlijk oneerlijk, het was nep–het was bullshit. Bezorgd zijn om anderen en om de wereld is zeer belangrijk, maar dat doen om jezelf je goed te laten voelen is een gevaarlijk zelfzuchtige ziekte, sterker nog, het is het meest destructieve van alle drugsverslavingen–en het heeft de wereld veroverd. Zoals ik verklaar in mijn gratis boek, Dood door Dogma (Death by Dogma) is dogma niet de remedie, het is het vergif.

 

Je kunt hier zien dat de ware instinct vs. intellect verklaring van de menselijke conditie ons ten slotte in staat stelt om uit te leggen en bloot te leggen wat er verkeerd is aan Links–en het is geen moment te vroeg omdat zijn cultuur onze soort snel naar dood-door-dogma extinctie voert.

 

De mens moest een weg naar inzicht vinden. Het onderdrukken van de vrijheid van gedachte
vormde de mens om tot een hersenloze robot die gedoemd was om zichzelf over de rand van de
hoop in de afgrond van de uitroeiing te storten.

 

Welnu, het meest wonderbaarlijke van al, legt de instinct vs. intellect verklaring van de menselijke conditie niet alleen de cultuur van Links bloot voor de menselijk-ras-vernietigende leugen die deze is, het maakt ook een einde, zoals ik zei, aan de hele verstorende speurtocht naar het rehabiliterende begrijpen van waarom we goed zijn en niet slecht, en wat dit betekent is dat het niet langer onderdrukkend van die verstorende speurtocht is om steun op te pakken voor coöperatief en liefdevol idealisme–omdat die speurtocht voorbij is. Bovendien, steun oppakken voor cooperatief en liefdevol idealisme is nu de enige manier om te leven die gerechtvaardigd is!  Plotseling is er geen enkele reden meer voor de rechtervleugel in de politiek en wordt iedereen effectief linkervleugel. Bovendien, de hele zaak van politiek eindigt in wezen met het vinden van begrijpen van de menselijke conditie, en het hele menselijk ras gaat als één verenigd organisme, het boze, egocentrische en vervreemde deel van onszelf loslaten en coöperatief, onzelfzuchtig en liefdevol idealisme ondersteunen. (Veel meer wordt over pseudo-idealisme uitgelegd in Video/ F. Essay 14 op de website van de World Transformation Movement.)

 

 

 

Craig: Het beëindigen van de gepolariseerde wereld van de politiek zal zeker een opluchting van de grootst denkbare orde zijn!

 

Jeremy: Absoluut Craig. Het zal een enorme opluchting zijn.

Dus dat is hoe de hele wereld plotseling, onmiddellijk verandert van een psychologisch in-strijd-verwikkelde boze, egocentrische en vervreemde staat naar een wereld waar iedereen heeft besloten om zijn of haar moet-nog-steeds-geheeld-worden competitieve en agressieve gedrag te staken en steun oppakt van een coöperatief en liefdevol bestaan.

Dus het vinden van begrijpen van de menselijke conditie brengt de onzekere, verstoorde, kunstmatige-versterking-afhankelijke boze, egocentrische en vervreemde wereld ten einde. Een nieuwe menselijke-conditie-opgeloste, coöperatieve, onzelfzuchtige en liefdevolle wereld komt nu op. Licht komt de donkere grotachtige wereld van ontkenning waar we in geleefd hebben, binnenstromen, en het zal allemaal zijn als ontwaken uit een nachtmerrie!

 

 

Het komt erop neer dat we, met het vermogen om onszelf te begrijpen, kunnen terugkeren naar onze oorspronkelijke coöperatieve en liefdevolle staat, maar deze keer volledig bewust. Waar de dichter T.S. Eliot op anticipeerde: ‘We zullen niet ophouden met verkennen en het einde van al ons verkennen zal zijn dat we aankomen waar we zijn begonnen en de plek voor de eerste keer kennen’ (Little Gidding, 1942).

 

 

 

Craig: Wauw, Jeremy, dat is allemaal absoluut ongelofelijk, verlichtend, boeiend geweest, en ik kan je niet genoeg bedanken voor het met ons delen van je kennis en je inzicht. Om te denken aan het menselijk ras dat op het nippertje getransformeerd wordt, is, denk ik, waar iedereen die hiernaar geluisterd heeft, op zal hopen.

En jouw boek FREEDOM, nogmaals, is beschikbaar op HumanCondition.com (in de Nederlandse vertaling als VRIJHEID op www.wtmnetherlands.com) voor iedereen–en het is daar ook gratis. Dus geef alsjeblieft een vervolg aan dit interview, luister er meermaals naar, probeer je best te doen om te begrijpen wat Jeremy hier zegt, maar ga online, haal de informatie en blijf studeren, en laten we hopen dat we allemaal kunnen genieten van een nieuwe verandering voor de wereld, en haar omarmen, voor ons allemaal, en haar omarmen.

Jeremy, het is geweldig geweest om met je te praten. Dank je wel dat je je bij ons hebt aangesloten, en we zullen je hopelijk nogmaals spreken – maar beter nog, dat we je werk heel snel in het leven van iedereen op de hele planeet zullen zien.

Ik ben Craig Conway, dit was mijn interview met Jeremy Griffith.

 

EINDE VAN HET INTERVIEW

 

Genevieve Salter: Dus iedereen, vergeet niet dat je alles over dit fabelachtige, wereldreddende doorbraak-begrijpen van de menselijke conditie te weten kunt komen op HumanCondition.com!!

En wat ik wil vermelden is dat wat je daar volgend op dit interview zult zien een serie video’s is die uitwijden over wat er in het interview is geschetst–dus er zal enige herhaling zijn, maar het in meer detail door de concepten gaan helpt met het begrijpen en opnemen ervan.

In de eerste video die volgt, waarschuwt Jeremy ons van onze historische angst voor het onderwerp van de menselijke conditie en het resulterende ‘doof effect’ dat lezen of horen van de menselijk conditie aanvankelijk vaak veroorzaakt.

 

Bezoek www.humancondition.com (voor Nederlands: www.wtmnetherlands.com) om de film van dit interview te bekijken, en om de serie introductievideo’s te zien waar Genevieve naar heeft verwezen.